มส.แบ่งเขตปกครองระดับภาคคณะธรรมยุตใหม่

ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ในการประชุมมหาเถรสมาคม ครั้งที่ 1/2564  สมเด็จพระวันรัต กรรมการมหาเถรสมาคม ผู้ปฏิบัติหน้าที่แทนเจ้าคณะใหญ่คณะธรรมยุต ได้มีลิขิตลงวันที่ 1 ม.ค.2564 แจ้งว่า ตามความในข้อ 4 แห่งกฎมหาเถรสมาคม ฉบับที่ 14 (พ.ศ.2535) และข้อ 3 แห่งกฎมหาเถรสมาคม ฉบับที่ 22 (พ.ศ. 2539) แก้ไขเพิ่มเติมกฎมหาเถรสมาคม ฉบับที่ 14 และข้อ 3 แห่งกฎมหาเถรสมาคม ฉบับที่ 29 (พ.ศ. 2555) แก้ไขเพิ่มเติมกฎมหาเถรสมาคม ฉบับที่ 22 ได้ตราไว้ให้มีเขตปกครองคณะสงฆ์ระดับภาค จำนวน 18 ภาค โดยให้รวมเขตปกครองจังหวัดต่างๆ เป็นเขตปกครองภาค นั้น บัดนี้ วัดในสังกัดคณะธรรมยุตมีจำนวนเพิ่มมากขึ้นและได้มีการประกาศเขตปกครองระดับจังหวัดเพิ่มจากเดิม 50 จังหวัด ขึ้นเป็น 59 จังหวัด ดังนั้น เพื่ออำนวยประโยชน์ในการบริหารงานและการปกครองคณะสงฆ์ให้มีความเจริญรุ่งเรือง  สมควรแบ่งเขตปกครองคณะสงฆ์ระดับภาคของคณะธรรมยุต เฉพาะภาค 1-2-3 และ12-13  ภาค 4-5-6-7 และภาค 16-17-18 (ธรรมยุต) ใหม่ โดยมีเขตการปกครองทางคณะสงฆ์ ดังนี้ 1.ภาค 1 มี 4 จังหวัด คือ กรุงเทพฯ นนทบุรี ปทุมธานี สมุทรปราการ ภาค 2 มี 3 จังหวัด คือ พระนครศรีอยุธยา อ่างทอง สระบุรี และภาค 3 มี 4 จังหวัด คือ ลพบุรี สิงห์บุรี ชัยนาท อุทัยธานี ให้รวมเป็นเขตปกครองภาคเดียวกัน เรียกว่า “ภาค 1 – 2 – 3 (ธรรมยุต)”

2.ภาค 4 มี 4 จังหวัด คือ นครสวรรค์ กำแพงเพชร พิจิตร เพชรบูรณ์ และภาค 5 มี 4 จังหวัด คือ พิษณุโลก สุโขทัย ตาก อุตรดิตถ์ ให้รวมเป็นเขตปกครองภาคเดียวกัน เรียกว่า “ภาค 4 – 5 (ธรรมยุต)” 3.ภาค 6 มี 5 จังหวัด คือ ลำปาง พะเยา เชียงราย แพร่ น่าน และภาค 7 มี 3 จังหวัด คือ เชียงใหม่ ลำพูน แม่ฮ่องสอน ให้รวมเป็น  เขตปกครองภาคเดียวกัน เรียกว่า “ภาค 6 – 7 (ธรรมยุต)” 4.ภาค 12 มี 4 จังหวัด คือ ปราจีนบุรี สระแก้ว นครนายก ฉะเชิงเทรา และภาค 13 มี 4 จังหวัด คือ ชลบุรี ระยอง จันทบุรี ตราด ให้รวมเป็นเขตปกครองภาคเดียวกัน เรียกว่า “ภาค 12-13 (ธรรมยุต) 5.ภาค 16 มี 3 จังหวัด คือ นครศรีธรรมราช สุราษฎร์ธานี ชุมพร ให้รวมเป็นเขตปกครองภาคเดียวกัน เรียกว่า “ภาค 16 (ธรรมยุต)” 6.ภาค 17 มี 5 จังหวัด คือ ภูเก็ต ตรัง พังงา กระบี่ ระนอง และภาค 18 มี 6 จังหวัด คือ สงขลา พัทลุง สตูล ปัตตานี ยะลา นราธิวาส ให้รวมเป็นเขตปกครองภาคเดียวกัน เรียกว่า “ภาค 17-18 (ธรรมยุต)” ทั้งนี้การเสนอแบ่งเขตปกครองระดับภาคของคณะธรรมยุต ดังกล่าว ได้ปฏิบัติตามความในข้อ 4 แห่งกฎมหาเถรสมาคม ฉบับที่ 14 (พ.ศ.2535) และข้อ 3 แห่งกฎมหาเถรสมาคม ฉบับที่ 22 (พ.ศ.2539) แก้ไขเพิ่มเติมกฎมหาเถรสมาคม ฉบับที่ 14 และข้อ 3 แห่งกฎมหาเถรสมาคม ฉบับที่ 29 (พ.ศ.2555) แก้ไขเพิ่มเติมกฎมหาเถรสมาคม ฉบับที่ 22 ว่าด้วยจำนวนและเขตปกครองคณะสงฆ์ ส่วนภูมิภาค โดยได้รับความเห็นชอบจากสมเด็จพระวันรัต ผู้ปฏิบัติหน้าที่แทนเจ้าคณะใหญ่คณะธรรมยุตแล้ว พร้อมกับมีบัญชาให้นำเสนอมหาเถรสมาคมเพื่อโปรดพิจารณา โดยที่ประชุมพิจารณาแล้วมีมติอนุมัติ และให้ดำเนินการได้ทันที โดยไม่ต้องรอรับรองรายงานการประชุม